❖ΑΦΙΕΡΩΜΑ ║ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ║ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ❖

Γιώργος Δεληκάρης : Ο «Τζορτζ Μπεστ της Ελλάδας»

10 Μαΐ ║ 19:30

 Ο Γιώργος Δεληκάρης είναι Έλληνας πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής που μεσουράνησε τη δεκαετία του ❜70. Αγωνίστηκε κατά κύριο λόγο στον Ολυμπιακό και στο τέλος της καριέρας του στον Παναθηναϊκό. Ένας από τους κορυφαίους Έλληνες ποδοσφαιριστές όλων των εποχών, ψηφίστηκε ως ο τέταρτος καλύτερος Έλληνας ποδοσφαιριστής από την Ε.Π.Ο. για το εορτασμό των 50 χρόνων της ΟΥΕΦΑ το 2003. Η Διεθνής Ομοσπονδία Ιστορίας και Στατιστικής Ποδοσφαίρου - International Federation of Football History & Statistics ( IFFHS ) τον επέλεξε στην καλύτερη 11άδα όλων των εποχών του ελληνικού ποδοσφαίρου το 2021.

ΚΑΡΙΕΡΑ

Σε συλλογικό επίπεδο

Ο Γιώργος Δεληκάρης γεννήθηκε στον Πειραιά στις 22 Ιουλίου του 1951 και ξεκίνησε το ποδόσφαιρο στην ομάδα του Αργοναύτη, η οποία τότε αγωνιζόταν στη Β΄ Εθνική. Το 1969 πήρε μεταγραφή στον Ολυμπιακό με πριμ 150.000 δρχ., ενώ ο σύλλογός του έλαβε 1.750.000 δρχ. Τον Σεπτέμβρη του ίδιου έτους έκανε το ντεμπούτο σε επίσημο ματς με τον ΠΑΟΚ και έπειτα από δύο μήνες πέτυχε το πρώτο του γκολ.

Ήταν μέλος της μεγάλης ομάδας των ❝ερυθρόλευκων❞, που δημιούργησε ο αείμνηστος πρόεδρος του Ολυμπιακού, ο ❝μεγάλος❞Νίκος Γουλανδρής, με την οποία κατέκτησε τρία συνεχόμενα πρωταθλήματα : 1972-73, 1973-74 και 1974-75 και τρία Κύπελλα Ελλάδας : 1971, 1973, 1975. Βιρτουόζος της μπάλας, με εκπληκτική ντρίμπλα, έδινε την εντύπωση ότι προσπερνούσε ακίνητους τους αντιπάλους του. Ήταν αριστεροπόδαρος με πολύ καλή πάσα, που δεν παρέλειπε να σκοράρει. 

Την περίοδο 1977-1978 ήρθε σε προστριβή με το σύλλογο εξαιτίας της δυσαρέσκειάς του ότι το περιβραχιόνιο του αρχηγού δόθηκε στον Κώστα Αϊδινίου, γεγονός που είχε ως αποτέλεσμα να τεθεί σε ❝καραντίνα❞ και από τις 8 Ιανουαρίου ως το τέλος του πρωταθλήματος δεν χρησιμοποιήθηκε καθόλου. Το καλοκαίρι του 1978 βλέποντας πως δεν έχει μέλλον στον Ολυμπιακό αποφάσισε να μετακινηθεί από το ❝μεγάλο❞ λιμάνι στον ορκισμένο ❝εχθρό❞ του Ολυμπιακού, τον Παναθηναϊκό, απόφαση για την οποία αργότερα δήλωσε μετανιωμένος.

Η μεταπήδηση του Γιώργου Δεληκάρη από τον Ολυμπιακό στον Παναθηναϊκό, χαρακτηρίστηκε ως «Η μεταγραφή της δεκαετίας» και αναφέρθηκε ως πρώτο θέμα στα εξώφυλλα των εφημερίδων της εποχής εκείνης. Ήταν ο πρώτος ποδοσφαιριστής που πήρε μεταγραφή από τον Ολυμπιακό στον Παναθηναϊκό. Ο ίδιος σε συνέντευξή του την έχει χαρακτηρίσει ως ιστορικό λάθος.

Σταμάτησε την καριέρα του στις 19 Οκτωβρίου 1981 σε ηλικία μόλις 29 ετών, αλλά παρέμεινε τυπικά στην ομάδα του Παναθηναϊκού μέχρι και το τέλος της χρονιάς. Η απόδοσή του στη νέα του ομάδα ήταν κατώτερη των προσδοκιών που είχε δημιουργήσει η άφιξή του. Σημαντική στιγμή του με τον Παναθηναϊκό ο νικηφόρος με 4-2 αγώνας εναντίον της Γιουβέντους στο Γήπεδο ❝Απόστολος Νικολαΐδης❞ (Λεωφόρου Αλεξάνδρας) για το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, στον οποίο είχε καταπληκτική απόδοση και σκόραρε. Με τον Παναθηναϊκό αναδείχθηκε Κυπελλούχος Ελλάδας το 1982.

Στην Εθνική Ελλάδος

Με την Εθνική Ελλάδος αγωνίστηκε επί μία δεκαετία, το διάστημα 1971-1981. Πραγματοποίησε το ντεμπούτο του στις 21 Απριλίου του 1971 στο Στάδιο Γουέμπλεϊ, σε αγώνα των προκριματικών του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος 1972 (τότε Κυπέλλου Εθνών) εναντίον της Αγγλίας, όταν αντικατέστησε τον Γιώργο Δέδε στο 88΄.

Υπήρξε μέλος της ομάδας που διεκδίκησε μέχρι τέλους από την τότε παγκόσμια πρωταθλήτρια Εθνική Δυτικής Γερμανίας την πρόκριση στο Κύπελλο Εθνών του 1976. Έχει μείνει στην ιστορία το εκπληκτικό τέρμα που πέτυχε στις 20 Νοεμβρίου του 1974 στο Στάδιο ❝Γεώργιος Καραϊσκάκης❞, όταν έπειτα από κόρνερ του Μίμη Δομάζου πετάχτηκε στη μικρή περιοχή με εναέρια προβολή και έστειλε την μπάλα στο «Γ» του εμβρόντητου Σεπ Μάιερ. Ήταν το πρώτο από τα επτά τέρματα που σημείωσε με την Ελλάδα. Σκόραρε και στον επαναληπτικό στο Ολυμπιακό Στάδιο του Μονάχου, ισοφαρίζοντας σε 1-1 στο 79΄.

Στις 21 Σεπτεμβρίου του 1977 σε φιλικό αγώνα κατά της Εθνικής Ρουμανίας στο Βουκουρέστι αγωνίστηκε για πρώτη φορά ως αρχηγός της ελληνικής ομάδας, στον πρώτο αγώνα της Εθνικής Ελλάδος με προπονητή τον Αλκέτα Παναγούλια. Ο παραγκωνισμός του από τον Ολυμπιακό και η μεταγραφική του περιπέτεια στον Παναθηναϊκό είχε ως αποτέλεσμα να χάσει τη θέση του από τον Ιανουάριο ως το Σεπτέμβριο του 1978. Επανήλθε στον αγώνα για τα προκριματικά του Κυπέλλου Εθνών 1980 κατά της Ε.Σ.Σ.Δ. στις 20 Σεπτεμβρίου του 1978, στον οποίο ήταν αρχηγός. Υπήρξε βασικό μέλος της ομάδας που προκρίθηκε στην τελική φάση της διοργάνωσης, ενώ πέτυχε δύο τέρματα στο 8-1 επί της Φινλανδίας στις 11 Οκτωβρίου του 1978, όμως λόγω τραυματισμού δεν ήταν στην αποστολή που αγωνίστηκε στα γήπεδα της Ιταλίας, τον Ιούνιο του 1980.

Ως αρχηγός αγωνίστηκε ξανά στις 15 Νοεμβρίου του 1978 σε αγώνα για το Βαλκανικό Κύπελλο στα Σκόπια με την τότε Εθνική Γιουγκοσλαβίας. Στις 14 Φεβρουαρίου του 1979 σημείωσε το πέμπτο του τέρμα με την Εθνική Ελλάδος σε φιλικό αγώνα εναντίον της Εθνικής Ισραήλ.

Επανήλθε ως αρχηγός στις 15 Οκτωβρίου του 1980, στην ιστορική νίκη με 1-0 επί της Εθνικής Δανίας στην Κοπεγχάγη για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1982. Πέτυχε το έκτο του τέρμα με πέναλτι επί της Εθνικής Αυστραλίας, στον αποχαιρετιστήριο αγώνα του Μίμη Δομάζου και αγωνίστηκε ως αρχηγός για τελευταία φορά εναντίον της Εθνικής Ιταλίας στις 6 Δεκεμβρίου του 1980. Η τελευταία του συμμετοχή με την Εθνική Ελλάδος ήταν στις 14 Οκτωβρίου του 1981 επί της Εθνικής Δανίας στη Θεσσαλονίκη για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου, αγώνα στον οποίο αντικαταστάθηκε στο 23΄ λόγω τραυματισμού.

Ήταν ο πρώτος Έλληνας ποδοσφαιριστής που αγωνίστηκε στη Μικτή Κόσμου, σε ένα παιχνίδι με αντίπαλο την Αντερλεχτ, στις 26 Μαρτίου του 1975, έχοντας ως συμπαίκτες μεγάλα ονόματα όπως ο Πελέ, ο Εουσέμπιο, ο Γιόχαν Κρόιφ και άλλοι.

ΤΙΤΛΟΙ - ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ

• Πρωταθλήματα Ελλάδος (3) : 1972-73, 1973-74, 1974-75.

• Κύπελλα Ελλάδος (4) : 1971, 1973, 1975, 1982.
• Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου Ενόπλων 1972 : 3η θέση.

Πηγή : ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ